Το Ταξιδεύοντας: Ιαπωνία-Κίνα είναι ο συναρπαστικός καρπός του ταξιδιού του Νίκου Καζαντζάκη ως δημοσιογράφου το 1935.
Επιστρέφοντας από το δεύτερο ταξίδι του εκεί με την Ελένη, πεθαίνει στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας, στις 26 Οκτωβρίου 1957.
Οι ζωντανές εικόνες, οι απαράμιλλες περιγραφές, οι ποιητικές παρομοιώσεις και μεταφορές συνυπάρχουν με ιστορικά, πολιτισμικά, θεωρητικά και μυθιστορηματικά στοιχεία, σχόλια και παρατηρήσεις κοινωνικού και γεωπολιτικού περιεχομένου, καθώς και εξομολογήσεις προσωπικού χαρακτήρα σε κείμενα υψηλής αισθητικής.
Ο Καζαντζάκης εκφράζει εύστοχα την κοσμοθεωρία του αλλά και τις πολιτικές του θέσεις: το μαρτυρούν οι αναφορές στο Βούδα και τον Έπαφο, στην ενότητα των αντιθέτων και τη σύνθεση που αναζητάει, καθώς και η κριτική του στο σύγχρονο δυτικό πολιτισμό· δηλαδή, στο κυνήγι των υλικών κατακτήσεων, τη λατρεία της μηχανής, την εκμετάλλευση και την υποκρισία.
Στις 5.12.1917 έγραφε στον Γ. Αγγελάκη από τη Ζυρίχη: «Η Φραγκιά δεν έχει τίποτα να μας δώσει, όλη μου η ψυχή, […] είναι γυρισμένη κατά την Ανατολή!» Αυτή, κατά τη γνώμη του, ταυτιζόταν με μια πνευματικότητα και μια αισθητικότητα που εξέφραζαν τις ανάγκες και τις αναζητήσεις του.
