Το αριστούργημα του Τζάκομο Πουτσίνι, «Τουραντότ», επανέρχεται από την Εθνική Λυρική Σκηνή στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού μετά από δεκαεπτά χρόνια σε μια μεγαλειώδη παραγωγή που παρουσιάζεται από την 1η έως και τις 8 Ιουνίου.
Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Αντρέι Σερμπάν, ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες θεάτρου και όπερας παγκοσμίως, ενώ τα σκηνικά και τα δεκάδες, άκρως εντυπωσιακά κοστούμια έχει σχεδιάσει στην πρώτη της συνεργασία με την ΕΛΣ η σπουδαία διεθνής Ελληνίδα σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι. Διευθύνει ο Πιερ Τζόρτζιο Μοράντι, ενώ τους βασικούς ρόλους ερμηνεύουν διεθνώς καταξιωμένοι καλλιτέχνες.
Εμπνευσμένη από τον μαγικό κόσμο των παραμυθιών και σε λιμπρέτο των Τζουζέπε Αντάμι και Ρενάτο Σιμόνι, η «Τουραντότ», το τελευταίο έργο του Τζάκομο Πουτσίνι, πρωτοπαρουσιάστηκε υπό τη μουσική διεύθυνση του Αρτούρο Τοσκανίνι στη Σκάλα του Μιλάνου το 1926, πριν δηλαδή σχεδόν εκατό χρόνια. Kαθώς με τον θάνατο του συνθέτη η όπερα είχε μείνει ημιτελής, την γ΄ πράξη συμπλήρωσε ο φίλος του και συνθέτης Φράνκο Αλφάνο, ενώ μια δεύτερη εκδοχή στο φινάλε πρότεινε το 2001 ο Λουτσάνο Μπέριο.
Η μουσική του Πουτσίνι είναι γεμάτη λυρισμό, εξωτικά ηχοχρώματα και δραματική ένταση. Συνδυάζοντας κωμικά στοιχεία, το ανάλαφρο στοιχείο της κομέντια ντελ άρτε, εξαιρετικά εντυπωσιακές εικόνες, αλλά και τη μεγαλοπρέπεια της φανταστικής αυτοκρατορικής Κίνας, η «Τουραντότ» εξερευνά θέματα όπως η αγάπη, η θυσία, η εκδίκηση, η μεταμέλεια και η δύναμη της συγχώρεσης, ενώ παραμένει ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του 20ού αιώνα.
Η υπόθεση διαδραματίζεται στην αυτοκρατορική Κίνα. Η πριγκίπισσα Τουραντότ θέτει τρία αινίγματα στους υποψήφιους μνηστήρες της, ενώ όποιος αποτυγχάνει να τα λύσει το πληρώνει με τη ζωή του. Ο πρίγκιπας Καλάφ, γοητευμένος από την ομορφιά της Τουραντότ, αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη του, λύνει τα αινίγματα, η πριγκίπισσα όμως αρνείται να τον παντρευτεί. Τότε ο πρίγκιπας δέχεται να απαλλάξει την Τουραντότ από τη δέσμευσή της θέτοντας ο ίδιος ένα αίνιγμα: να μαντέψει το όνομά του πριν την αυγή.
Στον ρόλο του Τιμούρ κάνει το ντεμπούτο του ο βαθύφωνος της ΕΛΣ Τάσος Αποστόλου, ο οποίος έχει τραγουδήσει εκτός Ελλάδας σε ΟΗΕ και Λίνκολν Σέντερ στη Νέα Υόρκη, καθώς επίσης σε Ιταλία, Γερμανία, Κατάρ, Ελβετία, Βοστώνη, Αίγυπτο, Κύπρο κ.α.
Μαζί τους οι Χάρης Ανδριανός, Γιάννης Καλύβας, Ανδρέας Καραούλης, Γιώργος Παπαδημητρίου και Νίκος Στεφάνου.
Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και την Παιδική Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Ταυτότητα παράστασης
Μουσική διεύθυνση: Πιερ Τζόρτζιο Μοράντι
Σκηνοθεσία: Αντρέι Σερμπάν
Δραματουργία: Ντανιέλα Βιολέτα Ντίμα
Σκηνικά, κοστούμια: Χλόη Ομπολένσκι
Χορογραφία, κινησιολογία: Κέιτ Φλατ
Συνεργάτιδα χορογράφος, κινησιολόγος: Γεωργία Τέγου
Φωτισμοί: Ζαν Καλμάν, Σιμόν Τροττέ
Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος
Διεύθυνση παιδικής χορωδίας: Κωνσταντίνα Πιτσιάκου
Πριγκίπισσα Τουραντότ: Λιζ Λίντστρομ (1, 5, 8/6) / Κάθριν Φόστερ (3, 6/6)
Αυτοκράτορας Αλτούμ: Νίκος Στεφάνου
Τιμούρ: Τάσος Αποστόλου
Καλάφ: Αρσέν Σογκομονιάν (1, 5, 8/6) / Ρικκάρντο Μάσσι (3, 6/6)
Λιου: Τσέλια Κοστέα (1, 3, 5/6) / Μαρία Κοσοβίτσα (6, 8/6)
Πινγκ: Χάρης Ανδριανός
Πανγκ: Γιάννης Καλύβας
Πονγκ: Ανδρέας Καραούλης
Μανδαρίνος: Γιώργος Παπαδημητρίου
Νεαρός πρίγκιπας της Περσίας: Νίκος Στεφάνου
Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Αθήνα
Από 1/ 6 έως 8/6
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Κυριακή στις 21.00
Πληροφορίες – Κρατήσεις:
aefestival.gr
nationalopera.gr
Ο Χρήστος Σολομωνίδης (Σμύρνη 1897 – Αθήνα 1976) του Σωκράτους, ήταν μια πολυσχιδής προσωπικότητα που σημάδεψε τα γράμματα και την πολιτική ζωή της Ελλάδας. Σμυρνιός στην καταγωγή, βίωσε τη Μικρασιατική Καταστροφή και μετέφερε την αγάπη του για τη χαμένη πατρίδα στο έργο του, αναδεικνύοντας την ιστορία και τον πολιτισμό της.
Το 1983, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Ανδρέας Τσιλιφώνης δημιουργεί την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους.
Η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών Αμερικής μέσω μιας ανακοίνωσης τύπου εκφράζει την συμπαράσταση και την αμέριστη ηθική στήριξη στον απεργό πείνας, Πάνο Ρούτσι, ο οποίος συνεχίζει με τόλμη και αξιοπρέπεια τον αγώνα για δικαιοσύνη σχετικά με την αλόγιστη απώλεια του παιδιού του στην τραγωδία των Τεμπών.