Η κόρη του αείμνηστου Γιώργου Ζαμπέτα, Κατερίνα, μίλησε τη Δευτέρα (3/2), στην εκπομπή του MEGA, «Buongiorno», για την βιογραφία του πατέρα της που κυκλοφόρησε πριν μερικά χρόνια και επιμελήθηκε η ίδια, αλλά και για την ιδιαίτερη σχέση που είχαν οι δύο τους, μέχρι το 1992 που απεβίωσε ο λαϊκός τραγουδιστής και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού.
Για το βιβλίο που αναφέρεται στη ζωή και την καριέρα του καλλιτέχνη, η κόρη του εξήγησε πως έχει κάνει αναφορές μέσα από αρχειακό υλικό που είχε στη διάθεσή της και συγκεκριμένα συνεντεύξεις και διηγήσεις με το όνομά του. Η βιογραφία του Γιώργου Ζαμπέτα περιλαμβάνει τις απόψεις του, την στάση ζωής του, αλλά και αναμνήσεις της κόρης του, Κατερίνας. Για την τελευταία μάλιστα, ήταν ψυχοφθόρα διαδικασία αυτή της συγγραφής του βιβλίου, καθώς κάθε φωτογραφία που έβλεπε, της θύμιζε αναμνήσεις του παρελθόντος.
«Ο πατέρας μου, ό,τι έκανε το συζητούσε μέσα στο σπίτι, ήταν σαν να ζούσαμε μαζί του. Τα βράδια όταν ήμασταν μικρά παιδιά, η μητέρα μου, μας έπαιρνε και πηγαίναμε στα κέντρα», ανέφερε αρχικά η Κατερίνα Ζαμπέτα και συνέχισε: «Ο πατέρας μου αγαπούσε πολύ τον κόσμο. Είχε πάρει πολλή αγάπη από την οικογένειά του και τη μετέδιδε».
Για τα νεανικά χρόνια της, εξομολογήθηκε: «Μεγαλώνοντας, όταν ο πατέρας μου είχε ξεκινήσει τις ελληνικές ταινίες και έλειπε πολύ από το σπίτι ήθελα και εγώ να πηγαίνω, και πραγματικά πήγαινα στα στούντιο. Εκτός από τον κινηματογράφο πήγαινα και στις ηχογραφήσεις, στην Colubia, στον Περισσό και σε άλλα στούντιο. Ήθελα να είμαι κοντά του, μου άρεσε αυτός ο χώρος. Πήγαινα με τα παιδιά μου στο σπίτι και με το που χτυπούσα το κουδούνι, το ήξερε ότι θα πάω και έπαιζε τέτοια ταξίμια, τόσο χαρούμενα, στα παιδιά. Ανέβαιναν τα παιδιά την σκάλα και τα περίμενε με το μπουζούκι», σημείωσε η κόρη του καλλιτέχνη και συνέχισε: «Θυμάμαι χρονιάρες μέρες, μας έπαιρνε τα παιδιά του και μας πήγαινε στην Ερμού να πάρουμε κούκλες και παπούτσια. Κάθε λεπτό ερχόταν κόσμος και τον χαιρετούσε. Μπορείτε να καταλάβετε, πώς ένιωθα, που όλος αυτός ο κόσμος αγαπούσε τον πατέρα μου».
Τέλος, για το ενδεχόμενο να γίνει ταινία η ζωή του Γιώργου Ζαμπέτα, η κόρη του αποκάλυψε: «Κουβέντες για ταινία γίνονται, αλλά εγώ πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για να πάρει σάρκα και οστά. Βεβαίως και το θέλω. Για να γίνει κάτι, πρέπει πρώτα να ωριμάσει. Δεν έχω άποψη εγώ για ηθοποιούς, όποια εταιρία το αναλάβει, πιστεύω ότι θα βρει τον κατάλληλο».
protothema.gr
Ο Χρήστος Σολομωνίδης (Σμύρνη 1897 – Αθήνα 1976) του Σωκράτους, ήταν μια πολυσχιδής προσωπικότητα που σημάδεψε τα γράμματα και την πολιτική ζωή της Ελλάδας. Σμυρνιός στην καταγωγή, βίωσε τη Μικρασιατική Καταστροφή και μετέφερε την αγάπη του για τη χαμένη πατρίδα στο έργο του, αναδεικνύοντας την ιστορία και τον πολιτισμό της.
Το 1983, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Ανδρέας Τσιλιφώνης δημιουργεί την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους.
Η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών Αμερικής μέσω μιας ανακοίνωσης τύπου εκφράζει την συμπαράσταση και την αμέριστη ηθική στήριξη στον απεργό πείνας, Πάνο Ρούτσι, ο οποίος συνεχίζει με τόλμη και αξιοπρέπεια τον αγώνα για δικαιοσύνη σχετικά με την αλόγιστη απώλεια του παιδιού του στην τραγωδία των Τεμπών.
Η ΔΟΥΛΕΙΑ, του Max Wolf Friedlich, ένα θεατρικό έργο που αναδεικνύει ωμά και ξεκάθαρα τις πιο άβολες αλήθειες που αφορούν την εργασία και την ψυχική υγεία στο Studio Μαυρομιχάλη.
Με την ευκαιρία των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς 2025, το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος παρουσιάζει την έκθεση «Η Παναγία των Παρισίων: η συναρπαστική περιπέτεια της αποκατάστασης», μια ξεχωριστή περιήγηση στην καρδιά ενός από τα πιο εμβληματικά εργοτάξια της εποχής μας.
Tην ατομική έκθεση ζωγραφικής του Νίκου Οικονομίδη «Πρόσωπα στον χρόνο II» παρουσιάζει η Γκαλερί Χρυσόθεμις στο Χαλάνδρι.